کد مطلب:28859 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:113

اندوه امام












2830. الغارات - به نقل از مالك بن جون حضرمی -: علی علیه السلام فرمود: «خداوند، محمّد را رحمت كند! جوانی نوسال بود. به خدا سوگند، دوست داشتم كه هاشم مِرقال را بر مصر بگمارم. به خدا سوگند، اگر او حاكم مصر می شد، به عمرو عاص و یارانش میدان نمی داد و كشته نمی شد، مگر در حالی كه دستش به قبضه شمشیر بود، بی آن كه از محمّد بن ابی بكر نكوهشی كنم. او زحمت كشید و وظیفه اش را انجام داد».

به علی علیه السلام گفتند: بر محمّد بن ابی بكر خیلی بی تابی كرده، غصّه می خوری؟

فرمود: «چرا بی تابی نكنم؟ او پرورده دامنم و برادر فرزندانم بود. من نیز پدرش بودم و او را فرزند خویش می شمردم».[1].

2831. امام علی علیه السلام - در باره محمّد بن ابی بكر -: او نزد من محبوب بود و تربیت شده دامانم بود.[2].

2832. امام علی علیه السلام - درباره محمّد بن ابی بكر -: او فرزندم بود و برای فرزندان من و برادرزادگانم برادر بود.[3].

2833. امام علی علیه السلام - وقتی از شهادت محمّد بن ابی بكر آگاه شد -: همانا اندوه ما بر او به اندازه خوش حالی دشمنان بر مرگ اوست، جز این كه از آنان یك دشمن كاسته شد و از ما یك دوست![4].









    1. الغارات: 300/1، نهج البلاغة: خطبه 68، تاریخ الطبری: 110/5، أنساب الأشراف: 173/3.
    2. نهج البلاغة: خطبه 68، الغارات: 301/1.
    3. تاریخ الیعقوبی: 194/2.
    4. نهج البلاغة: حكمت 325، بحار الأنوار: 736/592/33.